کارآفرینی و سیر تاریخی آن

کارآفرینی مفهومی است که تاکنون از دیدگاههای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است و همه بر این باورند که کارآفرینی (Entrepreneurship) موتور محرکه توسعه اقتصادی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است. سه دلیل مهم کشورها برای توجه به مقوله کارآفرینی , تولید ثروت , توسعه تکنولوژی و اشتغال مولد است.درحالی که در کشور ما به اشتباه این مفهوم صرفاً با اشتغال زایی مترادف شده و فقط برای حل مشکل اشتغال به سمت کار آفرینی پیش می رویم . 
در اواخر دهه ۷۰ در بسیاری از کشورهای پیشرفته به علت تغییر در ارزشها و گرایشهای جامعه و البته تغییرات جمعیت شناختی , موجی از کسب و کارهای کوچک و افراد خود اشتغال به وجود آمد. به علت تاثیرات عمیق این پدیده مطالعات زیادی از چهار دیدگاه اقتصاد , مدیریت , جامعه شناسی و روان شناسی انجام شده است . 
باوجود قدمت بررسی کارآفرینی و تلاش محققین فراوان , مانند سایر مفاهیم علوم انسانی ارائه تعریفی قطعی و مشخص برای آن , کاری دشوار و حتی غیرممکن است. توجه به سیر تکاملی این مفهوم , خود شامل نکات جالبی است.در سیر تکاملی مفهوم کارآفرینی ,عوامل زیادی مانند ریسک پذیری, نوآوری و ... به این مفهوم اضافه شده است. 
در بخش حاضر, برای درک بهتر کارآفرینی, سیر تاریخی تعریف کارآفرینی و تغییر نگرش به آن از ابتدا تاکنون مورد بررسی قرار می گیرد.
● سیر تاریخی مفهوم کارآفرینی 
ریشه واژه کارآفرینی از کلمه فرانسوی Entreprendre , اصطلاحاً به معنای واسطه یا دلال, مشتق شده است . این واژه در طول زمان همراه باتحول شیوه های تولید و ارزش های اجتماعی دچار دگرگونی و افزایش مفاهیم در بر گیرنده شده است . از آنجا که بررسی این تحولات و موارد کاربرد این واژه تا حد زیادی در راستای توسعه نظریه کارآفرینی حرکت کرده است, مروری داریم به پنج دوره دگرگونی, در مفهوم کارآفرینی .
▪ دوره اول: قرون ۱۵ و ۱۶ میلادی «صاحبان پروژه های بزرگ» 
اولین تعاریف کارآفرینی در این دوره ارائه می شود. این دوره همزمان با دوره قدرتمندی ملاکین و حکومتهای فئودالی در اروپا است. کارآفرین کسی است که مسئولیت اجرای پروژه های بزرگ رابر عهده می گیرد و البته در این راه مخاطره ای را نمی پذیرد, زیرا عموماً منابع توسط حکومت محلی تامین می شود و او صرفاً مدیریت میکند. نمونه بارز کارآفرین در این دوره معماران مسوول ساخت کلیسا, قلعه ها و تاسیسات نظامی هستند.
▪ دوره دوم: قرن ۱۷ میلادی «مخاطره پذیری» 
در این دوره همزمان با شروع انقلاب صنعتی بعد جدیدی به کارآفرینی اضافه شد: مخاطره. کانتیلون یکی از اولین محققین این موضوع, کارآفرینی را اینگونه تعریف می کند: ً کارآفرین کسی است که منابع را با قیمت نامشخص می خرد, روی آن فرایندی انجام می دهد و آن را به قیمتی نامشخص و تضمین نشده می فروشد, از این رو مخاطره پذیر است.ً کارآفرین در این دوره شامل کسانی نظیر بازرگانان, صنعتگران و دیگر مالکان خصوصی می گردید.
▪ دوره سوم: قرون ۱۸ و ۱۹ میلادی و اوایل قرن بیستم « تمایز کارآفرینان از دیگر بازیگران صحنه اقتصاد»
در این دوره ابتدا کارآفرین از تامین کننده سرمایه متمایز می گردد. یعنی کسی که ً مخاطره ً می کند باکسی که سرمایه را تامین می کند, متفاوت است. 
ادیسون به عنوان یکی از کارآفرینان این دوره پایه گذار فن آوری های جدید شناخته می شود, ولی او سرمایه مورد نیاز فعالیت های خود را از طریق اخذ وام از سرمایه گذاران خصوصی تامین می کرد. همچنین دراین دوره میان کارآفرین و مدیر کسب و کار نیز تفاوت گذارده می شود.کسی که سود حاصل از سرمایه را دریافت می کند با شخصی که سود حاصل از توانمندی های مدیریتی را دریافت می کند, تفاوت دارد.
▪ دوره چهارم: دهه های میانی بیستم میلادی «نوآوری» 
مفهوم نوآوری در این دوره به یک جزء اصلی تعریف کارآفرینی تبدیل می شود. از تعاریف برآمده از این دوره می توان موارد زیر را نام برد .
کارآفرین فردی نوآور و توسعه دهنده فن آوری های به کار گرفته نشده است (جوزف شومپیتر ۱۹۳۴). کارآفرینان کسب و کاری جدید را شروع می کنند در حالی که دیگران برخلاف آنان تغییرات اندکی درمحصولات موجود می دهند.(ویکلن, ۱۹۷۹).
مفهوم نوآوری می تواند شامل همه چیز, از خلق محصولی جدید تا ایجاد یک نظام توزیع نوین یا حتی ایجاد یک ساختار سازمانی جدید برای انجام کارها باشد.اضافه شدن این مفهوم به خاطر افزایش رقابت در بازار محصولات و تلاش در استفاده از نوآوری برای ایجاد مزیت رقابتی در کسب و کارهای موجود و بقای آنهاست.
▪ دوره پنجم: دوران معاصر (از ۱۹۸۰ تاکنون) «رویکرد چند جانبه»
در این دوره همزمان با موج جدید ایجاد کسب و کارهای کوچک و رشد اقتصادی و شناخته شدن کارآفرینی به عنوان تسریع کننده این ساز و کار, توجه زیادی به این رشته جلب شد. تا این زمان کارآفرینی فقط از دیدگاه محققان اقتصادی مورد بررسی قرار می گرفت, ولی در این دوره توجه جامعه شناسان و روانشناسان نیز به این رشته معطوف گردید. عمده توجه این محققین بر شناخت ویژگی های کارآفرینان و علل حرکت فرد به سوی کارآفرینی است.
از تعاریف شناخته شده تر این دوره می توان به مورد زیر اشاره کرد: 
کارآفرینی روند پویایی در جهت ابجاد و افزایش سرمایه است, این کار توسط کسی انجام می شود که مخاطره از دست دادن زمان یا فرصت های شغلی دیگر را با هدف ایجاد ارزش برای یک محصول یا خدمت می پذیرد (رابرت رونستات, ۱۹۸۳).
امروزه واژه کارآفرینی مفاهیم زیر را به ذهن متبادر می سازد:
▪ نوآوری 
▪ مخاطره پذیری 
▪ ایجادیاتجدید ساختار یک واحد اقتصادی, اجتماعی 
▪ رضایت شخصی و استقلال طلبی 
کارآفرین ایده ای را یافته و آن را تبدیل به فرصتی اقتصادی می کند. در فضای کسب و کار, فرصت, فکر نویی است که قابلیت تجاری شدن دارد.آگاهی از محیط, بازار و نیازهای مشتری و نگرش کارآفرین او را در، یافتن فرصت و پرداختن به آن یاری مید هد. 
سپس کارآفرین یک طرح تجاری می نویسد که در آن مسائلی چون بازار محصول یا خدمت, مسائل حقوقی و قانونی شرکت, تامین سرمایه راه اندازی و رشد, سازماندهی و مدیریت کسب و کار را بررسی می نماید.
در واقع کارآفرین مانند یک رهبر ارکستر وظیفه دارد که مهارت ها و توانایی های مختلف را در کنار هم جمع نماید و برنامه ای تدوین شده ارائه دهد.همانطور که صدا باید دلنشین باشد,طرح نهایی کارآفرین نیز باید زیبا باشد.
دو رویکرد متفاوت به کارآفرینی وجود دارد:رویکرد شخصیتی و رویکرد رفتاری.در رویکرد شخصیتی,تمرکز بر کارآفرین و شناسایی ویزگیهای فردی اوست.در واقع این رویکرد تقدم زمانی دارد چرا که اول کارآفرینان وجود داشتند و بعد کارآفرینی به عنوان یک مفهوم مستقل به وجود آمد. در رویکرد رفتاری تکیه بر رفتارهای کارآفرین در فرآیند راه اندازی یک کسب و کار است.البته قابل ذکر است امروزه کارآفرین تنها یک جزء از فرآیند کارآفرینی است.
درانتها, شاید بهترین تعریفی که می توان ارائه کرد این است که کارآفرینی عبارت است از فرآیند نوآوری و بهره گیری از فرصت ها,باتلاش و پشتکار بسیار و همراه با پذیرش ریسک های مالی, روانی و اجتماعی که باانگیزه کسب سود مالی,توفیق طلبی ,رضایت شخصی و استقلال صورت پذیرد(هیسریچ,۱۹۸۵).
● انواع کارآفرینی 
علاوه بر کارآفرینی فردی,در دهه های اخیر دو واژه کارآفرینی درون سازمانی و کارآفرینی شرکتی نیز در ادبیات کارآفرینی به میان آمده اند.علت رواج این مفاهیم, هماهنگی با تغییرات محیط اجتماعی و اقتصادی بوده است.
پینگات,کارآفرینی درون سازمانی را این چنین تعریف می کند: ً کارآفرین درون سازمانی, رویاپردازی است که مسوولیت به ثمر رساندن یک نوآوری را در درون سازمان برعهده می گیرد". او ادامه می دهد ً کارآفرین درون سازمانی ممکن است مبتکر یا مخترع باشد اما همیشه فردی است که می داند چگونه یک ایده را به واقعیتی سودآور تبدیل کند.ً
کارآفرینی شرکتی شامل فعالیت های رسمی و غیررسمی است که با هدف ایجاد کسب و کار جدید, محصول و فرآیندهای جدید و توسعه بازار صورت می گیرد. تحقیقات جدید سه مفهوم را در تعریف کارآفرینی شرکتی نام می برند: تجدید راهبرد(نوسازی راهبردها/تجدید ساختار سازمان), نوآوری(ارائه چیز جدیدی به بازار) و کسب و کار درون شرکت (فعالیت های کارآفرینانه شرکتی که منجر به ایجاد کسب و کاری جدید در درون شرکت مادر می شوند). تمایل به اینگونه کارآفرینی در پاسخ به افزایش سریع تعداد رقبا,عدم اعتماد به شیوه های سنتی کسب و کار, حرکت تعداد زیادی از افراد نخبه به سمت ایجاد کسب و کارهای کوچک مستقل,رقابت بین المللی و نیازبه افزایش بهره وری، افزایش یافته است. در شرکت های جدید انقلاب جدیدی به سوی تسهیل امر کارآفرینی درون سازمانی و تقدیر از کارآفرینان درون سازمانی جریان دارد.

تاريخ و مفهوم كارآفريني

مقدمه

كارآفريني، كار آفريني نيست ، كارآفرين ارزش آفريني است يعني كسيكه ارزش مي آفريند. از روز گاران كهن موجودات در پي يافتن و بدست آوردن قلمرو زندگي بزرگتر بودند و اين ويژگي در ميان بيشتر موجودات به ويژه گياهان، جانوران و انسان وجود داشته است. گياه در پي افزودن ريشه خود در خاك و افزودن برگها است.تا بيشتر و بهتر نور و غذا بگيرد و رشد كند. جانوران در پي افزودن قلمرو خود در جنگل و يا در ميان ديگر حيوانات هستند و هر يك به شيوه اي كوشش مي كنند. در ميان انسانها نيز از دير زمان به فكر افزودن قلمرو زندگي خود بوده اند چون پيشرفت و بهبود را در گرو آن مي دانستند.

معناي كار آفريني

سخن گفتن درباره كارآفريني از مواردي است كه پي در پي شاهد آن هستيم و عموما هم معناهاي متفاوتي از آن وجود دارد، اما ببينيم كار آفريني از نگاه سازمان بين الاملي كار چيست ؟ 

در پاسخ بايد گفت يكي از مفاهيم پايه اي كار آفريني آن است كه چيز با ارزشي به ديگران عرضه نماييد. هر چه مردم احساس نياز بيشتري به كالا يا خدمات شما داشته باشند، پاداش شما بيشتر خواهد بود. اگر كارتان كمك به ديگران ، يا بالا بردن زندگش آنان است، در خدمت نيازهاي جامعه هستيد. معناي كارآفريني همين است. 

ذهنيت روشن و يا تا حدودي روشن از زندگي دارد. او فرد بالغي است كه به خود آ موخته با هر تجربه اي برخوري سالم داشته باشد. 

ذهنيت كار آفريني 

كار آفرين ذهنيت روشن و يا تا حدودي روشن از زندگي دارد. او فرد بالغي است كه به خود آموخته با هر تجربهاي برخورد سالم داشته باشد. 

كار آفرين كسي است كه مي داند چگونه از كار احساس رضايت كند او به دستاوردهاي خود ميبالد، پس شما هم نسبت به كار خود ذهنيت مثبتي نشان دهيد، چون اين به موفقيت شما كمك مي كند. كار آفرين كسي است كه تصوير بزرگ ‌ را مي بيند و از بالا به مساله نگاه مي كند. خوش خلقي كمك مي كند تا سلامت فكر حفظ شود، جدي بودن بيش از اندازه زيان آور است و مي تواند به كارتان لطمه بزند،ابزار خوش طبعي موجب گسترش خوش بيني و ايجاد محيط آرام و بي تنش مي گردد و بر ديگران تاثير مي گذارد، به شكل خلاصه بر خورد ذهني درست با كار، بسيار مهم است. كار آفرين موفق از كارش لذت مي برد و كاملا متوجه كاري است كه مي كند، ذهنيت مثبت باعث مي شود شغل او به كاري بر انگزاننده، جالب و ثمر بخش تبديل شود . 

زمانبندي مطالعات كارآفريني 

روند تحول زندگي را به شكلهاي ديگري نيز مي توان بيان كرد. اما آنچه كه در تمامي تحليل ها بايد مورد توجه قرار گيرد عامل عامل تغيير مي باشد. در واقع همان نيرويي كه پيشرفت مادي و غير مادي را سبب شده و به انجام رسانده است. 

امروز بر همگان آشكار شده است كه اين عامل تغيير (ارزش آفرينان) از ابتدا تا كنون وجود داشته و به احتمال زياد در آينده نيز تغييراتي توسط كارآفرينان صورت خواهد پذيرفت، به طور كلي كارآفريني بعنوان عامل تغيير مي تواند به خلق كسب و كار جديد و يا توسعه كسب و كار قديمي به كوشش فرد يا گروههاي كوچك گفته شود. 

دو موج وسيع كارآفريني را به جلو رانده است: 

موج اول:انفجار عمومي مطالعه و تحقيق در جهارچوب انتشار كتابهايي دربارة زندگي كارآفرينان و تاريخچه شركتهاي آنها و چگونگي ايجاد كسب وكار شخصي و شيوه هاي آن مي باشند. 

موج دوم كه به تدريج ايجاد گرديده است ارائه رشته هاي آموزشي كارآفريني (در مقاطع تحصيلي گوناگون) است. اين دوره ها از اواخر دهة 1960 در چند دانشكده آغاز شده و تاكنون در بيش از پانصد دانشكده زماني اينكار با قدرت كم و قلمرو كوچكي از جهان صورت مي گرفت كه به شكل كشور كشايي توسط قومها وقبيله هاي كوچك و بزرگ ظاهر مي شد. هر چه دامنه قدرت افزايش مي يافت افراد به فكر كردن بخشهاي بزرگتري از جهان مي افتد كه جنگهاي خانمان سوز اول ودوم ويا لشگر كشيهاي چنگيز و اسكندر و ... از آن جمله بود و اكنون هرچه به سمت آينده پيش رويم شاهد حركت از كشور كشايي بسوي بازار گشايي داخلي و بازارگشايي جهاني هستيم.امروز فرماندهان كهن ديروز كه با زور و شمشير و يا توپ و زير دريايي به كشور گشايي و جهان گشايي مي پرداختند.جاي خود را به افرادي داده اند كه برخي به آنها لقب (بازاردان-مديران-كارآفرينان)را داده اند.

اهميت رفتار و نگرش 

اكثر مردم شرايط را حاكم بر زندگي خود مي دانند، حال آن كه كار آفرين از رفتار و نگرش خود بهره مي گيرد تا شرايط را مهار كند. ذهنيت مثبت كمك مي كند تا فكر خود را بر فعاليت ها و رويدادهاي مورد نظر و بر نتايجي متمركز سازيد كه اميدواريد به آنها دست يابيد. 

حتي در تجربيات منفي چيزهاي مثبتي هست. بايد نسبت به هر رويدادي ذهنيت مثبت داشته باشيد و از هر تجربه اي نفع آن را جستجو كنيد. 

- انديشه و فكر خود را تنها بر پرداختن به فعاليت هاي مثبت متمركز كنيد. 

- اهداف مثبتي را در كار خود بر گزينيد. 

- با كساني كه كار آفرينانه مي انديشند و عمل مي كنند رفت و آمد كنيد، چون اين احتمال وجود دارد كه برخي از انديشه ها، طرز فكرها و دفتار اين افراد را كسب نماييد. 

- توجه داشته باشيد كه مهار ذهنتان در دست شماست و از بار آوري آن بهره مي گيريد. 

- اگر فكري نتيجه دلخواه به بار نمي آورد از انديشيدن درباره آن و با در صورت لزوم رها كردن نهراسيد. 

- محيط كار شما بر عملكرد شما تاثير دارد، اگر محيط كاري يا زندگي شما مناسب نسبت به محيط ديگري برويد كه مثبت تر باشد و به دستيابي به اهداف مورد نظرتان بيانجامد، اما همواره به خاطر داشته باشيد كه مهم ترين محيط فكري و فضاي درون جمجمه شماست. 

- با كار كردن، تنش هاي ذهني را از خود دور سازيد، افكار خود را برمساله خاصي متمركز سازيد، همين كه به تصميم رسيديد براي حل مساله دست به كار شويد. 

- و در آخر اينكه براي روبهرو شدن تنش ها توجه به نكات زير ضروري است: 

1- ميانه روي در خوردن و نوشيدن 

2- ورزش و استراحت كافي 

3- خودداري از استعمال دخانيات 

4- جدا كردن امور مهم از امور فوري و از ساير امور در گام نخست رسيدگي به مسايل مهم با دست زدن به عمل به جاي نگراني و پيش بيني برنامه هاي براي وضعيت هاي احتمالي به منظور مقابله با بدترين بهترين و محتمل ترين ..... حالت هاي ممكن و در پايان اين كه: 

در كاهش تنش ها به ياد داشته باشيد كه كار خود را بايد با حوصله بر نامه ريزي كنيد و بكوشيد تا بر اساس برنامه پيش برويد. 

كار آفرين بازاردان 

ديدگاهي كه بازاريابي را برابر فروش مي داند، نه تنها نزد گروه بزرگي از مردم عادي، كه نزد بسياري از دست اندركاران بازرگاني هم درست پنداشته شده است. اما در حقيقت اين چنين نيست. 

هر چند فروش برخي از بازارداني يا مديريت در بازار است؛ ولي بازار يابي يا آنچه كه ما بدان بازارداني مي گوييم، مفهومي بس گسترده تر دارد. 

يك ارزش آفرين بازاردان وظيفه دارد نيازهاي بر آورده نشده را شناسايي كرده و براي آنها پاسخ مناسبي بيابد. 

هنگامي كه اين كار درست انجام شود، مردم محصول تازه را خواهند پسنديد و ستايش از آن محصول با شتاب دهان به دهان مي شود و فروش هم به آساني پيش مي رود. اما تا افراد در جستجوي شناخت درست نيازهاي مصرف كنندگان خود نباشند و توليد مناسبي صورت نگيرد، فروشي هم در كنار نخواهد بود. پس مي توان اين گونه گفت كه بازاريابي را نمي توان برابر با فروش پنداشت. زيرا اين فعاليت (بازارداني-marketing ) خيلي بيشتر از آنكه سازمان محصولي توليد كرده باشد، آغاز مي شود.در حقيقت بازارداني مشق شب و تمريني است كه كارآفرينان (ارزش آفرينان) به ياري آن نياز مردم را ارزيابي مي كنند و علاقه مندي آنان مي سنجند، فرصت ها را شناسايي مي كنند و فروش، پس از توليد محصول مورد نياز بازار، پا به ميدان مي گذارند.بازارداني در جريان چرخه زندگي محصول (product life cycle ) به كار خود ادامه مي دهد،مي كوشد تا مشتريان تازه اي بيابد كار آيي و اثر بخشي محصول را افزايش مي دهد، از نتيجه گيري روند فروش چيزهاي تازه اي بياموزد، و سرانجام موجب تكرار خريد محصول شود. بسياري از كارآفرينان و دست اندركاران بازارداني از رفتار برخي مديران مالي سازمان گله مند هستند زيرا بازارداني را نه سرمايه گذاري كه نوعي هزينه مي پندارند و بيش تر در چستجوي نتيجه گيري هاي كوتاه مدت هستند (2000 وPhilip Kotler ) در حالي كه بهتر است رويكرد و تمركز بر برنامه هاي دراز مدت معني دار باشد. اشتباه دومي كه معمولا در بسياري از سازمان ها وجود دارد اين است كه واحد بازارداني را بيش تر يك واحد اداري مي دانند. يك ديدگاه كوتاه بينانه ديگر اين است كه بسياري(بازارداني-Marketing ) را تنها يك واحد معمولي در هرم سازماني مي دانند كه مي تواند نقش مهمي درماندن يا ازدست رفتن شركتها داشته باشد. يكي از كارآفرينان برتر جهان گفته مشهوري دارد. او مي گويد:بازارداني آنچنان در كارآفريني اهميت دارد كه نمي توان اداره آن را تنها به واحد بازارداني وا گذاشت. او در ادامه مي گويد: يعني آنقدر اين واحد پر اهميت است كه مدير عامل خود بايد هدايت آن را بر عهده گيرد. به زبان ساده تر، يعني همه واحدها در يك شركت مي بايد نسبت به مشتري و مصرف كننده خوب عمل كنند. چون نتيجه رفتار آنها بر درآمد نهايي شركت اثر مي گذارد. بسياري از كارآفرينان (ارزش آفرينان) مي پندارند كه در دنياي رقابتي امروز، تمايز كردن خود از ديگران خيلي دشوار است (بي ترديد چنين است) ولي چنانچه هوشمندانه رفتار كنيم، راهي تازه براي خدمت بهتر و عرضه سودمندي هاي تازه به مشتريان پيدا مي شود. نبايد فراموش كرد كه جوهره ارزش آفريني در اقتصاد امروز توانايي بهره گيري هوشمندانه از خلاقيت و نوآوري دروني مان است،انديشمندانه بينديشيم. 

ويژگيهاي افراد خلاق و نوآور 

افراد از نظر خلاقيت متفاوت هستند، افراد خلاق شايد از انعطاف پذيري بيشتري برخوردار هستند و ممكن است هنگام بروز مسئله راه حلها ي گوناگون پيشنهاد كنند، آنها ساعتهاي طولاني كار مي كنند و مي كوشند تا به كارهاي سخت دست بزنند و درمدد حل مسائل گوناگون ساده يا دشوار برمي آيد. افراد خلاق بيش از آنكه پاداشهاي حاصل از موفقيت عمل كنند به نفس پيشرفت وپيروزي مي انديشند و هميشه تلش مي كنند كارهاي خود را به بهترين شكل ممكن انجام دهند. افراد خلاق و نوآوردر پي فرصتهايي هستند كه بيشتر افراد و مديران معمولاً نمي توانند آنها را ببينند.اين افراد تمايل دارند مستقل باشند، آنها ممكن است دستورات را ناديده گرفته و از دستورات سرپيچي كند.آنها ممكن است بينش خاصي را دنبال كنند و ممكن است پارا از شرح شغل رسمي خود فراتر گذارند.آنها با شور و اشتياق اما به طور واقع بينانه اهدافي را دنبال كردند و قادرند نتايج حاصل از نو آورينشان را تشخيص دهند.آنها مي توانند گامهاي لازم براي تبديل ايده يا انديشه به واقعيت را تدوين و اجرا نمايند.آنها اهل عمل بوده و منتظر صدور مجوز شروع نمي مانند.به طور كلي مي توان گفت كه افراد خلاق و نوآور داراي ويژگي هاي زير هستند. 

الف)بخش زيادي از وقت و انرژي خود را صرف توجه دقيق به اطراف خود مي كنند. 

ب)از كنجكاوي فوق العاده برخوردار بوده و در جستجوي موضوعات تازه و ناشناخته و عجيب هستند به همين دليل آنها پرشسهاي بيشتر و پيچيده تري را در مقايسه با افرادي كه از توانايي خلاقيت كمتري برخوردار هستند مطرح مي كنند. 

ج) آنها نه براي پاداش بلكه بدليل دست يافتن به بينش و هدف خود بر انگيخته مي شود. 

د) آنها انعطاف پذير بوده و توانايي تعقيب و دستيابي به راه حل مشكل را از راههاي گوناگون دارا مي باشد.مديريت افراد خلاق در سازمانها دشوار است. آنها اگرچه به دستور گرفتن از ديگران اعتقاد ندارند ولي نياز مبرم به پذيرفتن، واقع شدن دارند زيرا اين احساس براي آنها آرامش خاطر ايجاد مي كند. افراد خلاق و نو آور ممكن است گروههاي مختلفي را تشكيل داده كه بايد توسط رهبر و مديري خلاق نيز دارا شود. 

برخي ويژگيهاي كارآفرينان (ارزش آفرينان) 

1- خلاقيت و نوآوري 

2- تجربه گذشته كارآفرينان 

3- نياز به پيروزي يا توفيق طلبي 

4- مركز كنترل 

5- تمايل به خاطره پذيري 

6- تحمل ابهام 

7- پشتكار 

8- شرايط كودكي كارآفرينان فردي 

اديسون مي گويد: چاره هر كار 99% تلاش و كوشش و عرق ريختن است وتنها 1% الهام و شانس مي باشد. 

و انيشتن مي گويد: هر پيروزي نيازمند 90% تلاش و كوشش و تنها10% الهام و شانس مي باشد. 

الگوي كارآفرينان 

1- تحقيقات درباره بازار 

2- بخش بندي بازار 

3- تعيين بازار هدف 

4- جايگاه يابي 

5- طراحي آميزه بازارداني مناسب 

6- اجرا 

سابقه کارآفرینی در دنیا: